پیش بینی فرسودگی شغلی پرستاران بر اساس رضایت شغلی، ویژگیهای شخصیتی و بهزیستی روانشناختی

مقدمه: فرسودگی شغلی یکی از عوامل مؤثر در کاهش کارایی، از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمانی و روانی پرستاران است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین فرسودگی شغلی با رضایت شغلی، ویژگی‌های شخصیتی و بهزیستی روانشناختی در پرستاران انجام شد. روش کار: این مطالعه یک پژوهش کاربردی از نوع همبستگی بود. نمونه‌ای به حجم 240 نفر از پرستاران شهرستان لاهیجان به روش نمونه‌گیری تصادفی منظم انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه‌های فرسودگی شغلی Maslach & Jackson، پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی NEO، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه رضایت شغلی استفاده شد. آزمون روایی همگرا برای آنها به ترتیب (73/0، 68/0، 75/0 و 74/0) و ضریب آلفای کرونباخ برای پایایی نیز به ترتیب (89/0، 93/0، 85/0 و 93/0) بوده است. در نهایت، داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که رضایت شغلی پیش بینی کننده فرسودگی شغلی می‌باشد، (24/0 = β، 002/0 < P)، همچنین تحلیل همبستگی نشان داد که بین بهزیستی روانشناختی و فرسودگی شغلی رابطه وجود دارد (05/0 > P)، بین متغیر رضایت شغلی با فرسودگی شغلی رابطه وجود دارد (05/0 > P)، اما بین متغیر فرسودگی شغلی با ویژگی‌های شخصیت رابطه وجود ندارد (19/0 > P). نتیجه گیری: بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که بهزیستی روانشناختی می‌تواند فرسودگی شغلی را افزایش دهد، اما ویژگی‌های شخصیتی و ابعاد مختلف شخصیت نتوانسته است فرسودگی شغلی را پیش بینی نماید. همچنین با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان نتیجه گرفت که با تدارک دیدن آموزش و تمرین‌های مربوط به ارتقاء بهزیستی روانشناختی و نیز راهکارهای افزایش رضایت شغلی در پرستاران، سطح فرسودگی شغلی پرستاران را کاهش داد.